Megjithëse “Sex and the City” është një ndër serialet më të njohura dhe ikonike të viteve të fundit, shumë prej fansave të tij të dikurshëm sot përballen me një paradoks: vazhdojnë ta ndjekin, ndonëse e kritikojnë në çdo aspekt.
Ky fenomen, i njohur ndryshe si “shikim i urrejtjes”, përshkruan ata shikues që e ndjekin një serial jo për kënaqësi, por për të komentuar, analizuar, ironizuar ose thjesht për të ndjerë atë ndjesinë e pakëndshme por të parezistueshme që vjen nga diçka që i nervozon.
Një shembull i kësaj është influencuesja e modës nga Çikago, Ida Giancola, e cila e quan serialin “i neveritshëm”, me dialog të çuditshëm dhe histori që nuk shkojnë askund – por gjithsesi, nuk humbet asnjë episod.
Kjo marrëdhënie e çuditshme me serialin i ngjan një ribashkimi toksik: ndjekësit shpresojnë se do të rikthehet ndonjë shkëlqim nga e kaluara, ndërsa në të njëjtën kohë ndihen të zhgënjyer dhe të irrituar.
Debatet, komentet dhe analizat e thella për çdo episod janë kthyer në një ritual kolektiv në rrjetet sociale, podkaste, meme dhe forume si Reddit.
“Sex and the City” është shndërruar në një eksperiment shikimi që sfidon pritshmëritë e vetë audiencës së tij.
Versioni i ri i serialit, ndonëse më modern, shpesh perceptohet si i qëllimshëm i bezdisshëm. Shumë po pyesin nëse kjo është pjesë e një provokimi artistik apo thjesht një mënyrë për të mbajtur të ndezur nostalgjinë. Por një gjë është e sigurt: pavarësisht kritikave, fansat ende nuk kanë ndërmend ta ndalin shikimin.
