Për dekada me radhë, Plutoni mbeti një nga objektet më misterioze në sistemin tonë diellor, deri më 14 korrik 2015, kur sonda hapësinore New Horizons e NASA-s u bë misioni i parë që e vizitoi atë nga afër, duke kapur imazhe mahnitëse të këtij bote të largët.
New Horizons iu deshën mbi nëntë vjet për të arritur në Pluton, pasi u nis me një raketë Atlas 5 më 19 janar 2006. Pas një udhëtimi prej miliarda kilometrash nëpër sistemin diellor, sonda dërgoi në Tokë imazhe mbresëlënëse të Plutonit dhe hënave të tij, duke bërë jehonë në mbarë botën.
Sondës iu deshën më shumë se 15 muaj për të dërguar në Tokë të gjitha 6.25 gigabajtët e fotografive dhe të dhënave që shkencëtarët t’i studionin.
“Një periudhë kaq e gjatë ishte e nevojshme sepse sonda ndodhej rreth 4.5 orë-dritë larg Tokës dhe mund të transmetonte vetëm 1-2 kilobitë për sekondë,” tha NASA.
Këtu janë disa nga imazhet më të mira të Plutonit dhe hënës së tij, Charon:
Një përbërje imazhesh me ngjyra të përforcuara të Plutonit (poshtë djathtas) dhe Charon-it (lart majtas), të realizuara nga sonda New Horizons e NASA-s teksa kalonte nëpër sistemin e Plutonit më 14 korrik 2015. Foto me mirësjellje të NASA-s.
Ky imazh i shtresave të mjegullës mbi horizontin e Plutonit u realizua nga sonda New Horizons e NASA-s. Rreth 20 shtresa mjegulle mund të shihen. Foto me mirësjellje të NASA-s.
Plutoni pothuajse e mbush të gjithë kornizën në këtë imazh të realizuar nga sonda New Horizons e NASA-s. Imazhi u mor më 13 korrik 2015, kur sonda ndodhej 476,000 milje (768,000 kilometra) larg sipërfaqes. Foto nga NASA, Laboratori i Fizikës së Aplikuar i Universitetit Johns Hopkins dhe Instituti i Kërkimeve Jugperëndimore.
Shkencëtarët e misionit New Horizons të NASA-s besojnë se formacioni i quajtur përkohësisht Wright Mons, i vendosur në jug të Sputnik Planum në Pluton, si edhe një tjetër i quajtur Piccard Mons, mund të jenë formuar nga shpërthime kriovullkanike të akujve që vijnë nga nëntoka e Plutonit. Foto me mirësjellje të NASA-s dhe JPL.
Një hartë mozaik me ngjyra e detajuar dhe globale e Plutonit është bazuar në një seri imazhesh me tre filtra ngjyrash, të marra nga kamera Ralph/Multispectral Visual Imaging e vendosur në bordin e sondës New Horizons gjatë kalimit të afërt të NASA-s pranë Plutonit në korrik 2015. Foto nga NASA dhe JPL.
Unioni Ndërkombëtar Astronomik (IAU), autoriteti i njohur ndërkombëtarisht për emërtimin e trupave qiellorë dhe veçorive të tyre sipërfaqësore, miratoi në gusht të vitit 2017 emrat e 14 veçorive sipërfaqësore në Pluton. Imazh nga NASA, Laboratori i Fizikës së Aplikuar i Universitetit Johns Hopkins dhe Instituti i Kërkimeve Jugperëndimore.
Një mozaik me ngjyra të përforcuara i Plutonit, i marrë rreth 15 minuta para afrimit më të afërt të sondës New Horizons me Plutonin. Imazh nga NASA, Laboratori i Fizikës së Aplikuar i Universitetit Johns Hopkins dhe Instituti i Kërkimeve Jugperëndimore.
Ky imazh u realizua vetëm 15 minuta pas afrimit më të afërt të sondës New Horizons me Plutonin më 14 korrik 2015, teksa sonda po shikonte prapa nga Plutoni drejt Diellit. Foto me mirësjellje të NASA-s dhe JPL.
Kalimi pranë Plutonit ndryshoi atë që astronomët mendonin se dinin për atë botë të vogël. Në vend që të ishte thjesht një gur i ftohtë, Plutoni rezultoi të kishte male akulli po aq të larta sa malet Rokë, fushat e çuditshme në formë zemre dhe madje shenja të mundshme të oqeaneve nëntokësore.
Ky mision na dha gjithashtu pamjen tonë të parë nga afër të hënës më të madhe të Plutonit, Charon, e cila ka kanione të thella dhe një njollë të madhe të errët në poli.
Ishte sikur të zbulonim një botë të tërë të re që fshihej në skajin e sistemit tonë diellor.
